Ευχαριστώ πολύ τoν κ. Γιάννη Σταθέα για την πρόσκλησή του να συμμετάσχω στο Lyre Challenge. Θα θελα και εγώ με την σειρά μου να προσκαλέσω τον Ηλία Πατρινό και τον Κωνσταντίνο Φουρλάνο να συμμετάσχουν και αυτοί.
ΑΛΚΑΙΟΣ ~ ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ
απ. 34a.1-12 Lobel-Page
Στο παραπάνω απόσπασμα ο Αλκαίος επικαλείται και εξυμνεί τους Διοσκούρους. Το ποίημα αυτό γράφτηκε ως κλειστό στροφικό άσμα σε επαναλαμβανόμενα αιολικά μέτρα:
− ᵕ − − − ᵕ ᵕ − ᵕ − − |
− ᵕ − − − ᵕ ᵕ − ᵕ − − |
− ᵕ − − − ᵕ ᵕ − ᵕ − −
− ᵕ ᵕ − − |
Η μελοποίηση έγινε από εμένα βἀση της μετρικής του κειμένου και της αρχαϊκής Δωρίου αρμονίας που αναφέρει ο Δάμων με την διαστηματολογία της έχοντας ως εξής:
| 1/4 | 1/4 | 2 | 1 | 1/4 | 1/4 | (2)
*1 = ένας τόνος/ 12 μόρια στην βυζαντινή
Επάνω σε αυτά τα διαστήματα κουρδίστηκε και η κίθαρις, επάνω στην οποία εφαρμόζω τεχνικές εκτέλεσης της τότε εποχής που αναφέρονται. Στο άσμα αυτό απαγγέλλω με ανασυντεθειμένη προφορά της Αττικής διαλέκτου η οποία βασίζεται σε γραπτές αναφορές της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας.
Στίχοι:
δεῦτέ μοι νᾶσον Πέλοπος λίποντες
παῖδες ἴφθι̣μοι Δίος ἠδὲ Λήδας,
εὐνόωι θύμωι προφάνητε, Κάστορ
καὶ Πολύδευκες,
οἲ κὰτ’ εὔρηαν χθόνα καὶ θάλασσαν
παῖσαν ἔρχεσθ᾽ ὠ κυπόδων ἐπ᾽ ἴππων,
ῤήα δ᾽ ἀνθρώποις θανάτω ῤύεσθε
ζακρυόεντος
εὐζύγων θρώισκοντες ἐπ’ ἄκρα νάων
πήλοθεν λάμπροι πρότον’ ὀντρ̣έχοντες,
ἀργαλέαι δ᾽ ἐν νύκτι φάος φέροντες
νᾶϊ μελαίναι.
Απόδοσις:
Ελάτε σε εμένα, αφήνοντας το νησί του Πέλοπα,
δυνατοί υιοί του Διός και της Λήδας,
καλόκαρδοι, φανερωθείτε, Κάστορα
και Πολυδεύκη·
Αχ! Ολόκληρη την πλατιά γη και θάλασσα
ταξιδεύετε καβάλα σε γρήγορα άλογα επάνω,
και εύκολα σώζετε τους ανθρώπους από τον θάνατο
τον παγερό,
πηδώντας στην κορφή των καλόσκαμνων καραβιών τους, λάμποντας από μακριά, σκαρφαλώνοντας πάνω στα καραβόσκοινα,
μες της νύκτας του οδυνηρού σκότους, ρίχνοντας φως στο πλεούμενο απάνω.
Ο Αλκαίος ήταν αρχαίος Έλληνας λυρικός ποιητής από την νήσο της Λέσβου. Γεννήθηκε στην Μυτιλήνη περίπου το 620 π.Χ. και έζησε την ίδια εποχή με την Σαπφώ. Η ζωή του συνέπεσε με την εμφάνιση και επικράτηση της τυραννίας. Ο ίδιος αναμίχθηκε ενεργά στην πολιτική.
Οι Διόσκουροι (Διός+Κούροι), ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης, ήταν παιδιά (δίδυμα) του Διός και της Λήδας και αδέλφια της ωραίας Ελένης. Ήταν θεοί του φωτός και προσωποποιούσαν για τους Έλληνες την εντιμότητα, την γενναιοψυχία, την τόλμη, την ευγένεια και την αρετή. Ήταν προστάτες των καραβιών και των ναυτικών. Οι Έλληνες τους λάτρευαν και τους τιμούσαν σαν θεούς, ενώ συχνά ζητούσαν από αυτούς συμπαράσταση και βοήθεια στις δύσκολες ώρες. Ήταν οι προστάτες και σωτήρες των θνητών όπως τους είχαν χαρακτηρίσει την εποχή εκείνη